And The Beauty They Percieve
(WELLS MUSIC)
#progressievemetal #melodieus #bezigebijen

Stilzitten lijkt niet in het woordenboek van het Australische Teramaze te staan. In oktober 2020 kwamen de mannen met I Wonder, zeven maanden later stond Sorella Minore voor de deur en afgelopen oktober was het de beurt aan And The Beauty They Percieve. Het is duidelijk dat Dream Theater een grote inspiratiebron is. Sommige passages in Modern Living Space en Head Of The King (met een lengte van respectievelijk tien en elf minuten) hadden zo van de Amerikanen kunnen zijn. Hoewel beide tracks progressieve metal uitstralen, is het niet de hoofdmoot op het album. Het progressieve element is als het ware een sausje op het hoofdgerecht van melodieuze metal en pop. De popinvloeden komen op twee manieren sterk naar voren: de songteksten en de zang. De teksten lijken – bedoeld of onbedoeld – wat meer gericht op een jonge demograaf, maar dat maakt ze niet minder interessant. Het beste voorbeeld is te vinden in Search For The Unimaginable. "Did you ever talk around me? Did you ever tell me everything's alright? Around me. Did you ever tell me everything's alright? I will fight now I'm free." De hele plaat staat vol met dit soort meezingbare en kippenvelopwekkende stukken. Het aangename stemgeluid van zanger Dean Wells heeft een duidelijke basis in de popmuziek en zijn benadering van de zanglijnen doen soms wat denken aan de manier waarop Tommy Karevik te werk gaat. Sommigen zullen Jackie Seth en Waves wat te zoetsappig vinden, maar Teramaze neemt voor elk nummer ruim de tijd (gemiddeld zo'n zeven minuten) om de sfeer goed op te bouwen. Son Rise heeft wat weg van Linkin Park en het eerdergenoemde Search For The Unimaginable lijkt af en toe wat op Avenged Sevenfold. And The Beauty They Percieve is een zeer gelikte productie waar eenieder die zijn neus niet ophaalt voor popelementen in de (progressieve) metal veel plezier aan zal beleven.

Return to overview